பெண்மை!

தன்னுள் தாங்கி, தவமாய்ச் சுமந்து,  

தன்னிடமிருந்து பிரித்து, தனதாக வளர்த்து,

தன்னலமின்றி உயிர் தரும் தெய்வத் தாய்...

முன்னோ பின்னோ உடன் பிறந்து,

கண்ணால் கருத்தறிந்து, கடிந்து, காத்து,

எண்ணமறிந்து உதவி புரியும் அன்புச் சகோதரி...

கண்களால் கவிதை சொல்லி, கைகளால் தலை கோதி

விண்மீன் எண்ணி முடியும் வரை என்னவோ கதை பேசி,

இப்பிறவி இவளுக்காக என ஏங்க வைக்கும் காந்தக் காதலி...

முன்பின் அறியா முரடனோ மூடனோ,

முதலில் தயங்கி, பின் என்னவன் என்றபின் மயங்கி,

அன்பும், அரவணைப்பும் அளிக்கும் ஆருயிர் மனைவி...

சொந்த உறவின்றி, பந்தப் பசையின்றி,

குற்றம், குறை, கவிதை, காதல், கவலையென்று,

எந்த விஷயமும் பொறுமையாய்க் கேட்டு வழிகாட்டும் அருமைத் தோழி...

அன்பில் அகல், 

ஆர்வத்தில் அனல்,

இனிமையில் சந்திரன், 

ஈகையில் வான்மழை,

உணர்வில் செந்தணல், 

ஊக்கத்தில் எறும்பு,

எண்ணத்தில் ஒருமை, 

ஏக்கத்தில் பன்மை,

ஐம்புலனும் கொண்டு அடுத்தவர்க்குத் தொண்டு,

ஒதுக்கும் துணிவு, 

ஓடி உதவும் கனிவு,

ஔடதமாய் அளவின்றி அளிக்கும் அன்பு,

எஃகின் உறுதிகொண்ட, எதற்கும் அயராத...

ஈடா எனும் இறை சக்தித் தன்மை

ஈடிலா உயிராய் மலர்ந்ததே பெண்மை!

~ @PrakashSwamy

Silence!

Silence is the call of the divine!

Noise is how we try to understand any communication,

No different from the bovine.

Silence is the medium for transformation of the soul!

Noise is the way of transaction of ideas and thoughts through words,

Eerily like an animal’s howl.

Silence is singular and omnipresent, yet not listened to by many!

Noise is varied in form, tone and pitch,

Yet conveys little to a limited number of listeners, if any.

Silence, when deep, will open the floodgates of tears!

Noise, when loud,

Will force one to close both ears.

Silence is easy to practice, even in large groups!

Noise isn’t that easy to avoid,

Even in small troops.

Silence pervades deep within and can result in instinctive action!

Noise prevails at surface level,

And mostly results in impulsive reaction.

Silence establishes a strong connection between the transmitter (Guru) and the receiver (seeker)!

Noise the weakest connection between two,

That conveys very little to a listener from the speaker.

Silence is practiced by most beings other than human, living or not!

Noise is prevalent among humans,

Who don’t care to comprehend this gift that all other beings got.

Silence is the white light that illuminates the soul and guides one on the journey to self-realization!

Noise is the black hole that sucks away all energy,

And misguides one on the tour of self-preservation.

Silence is the symphony where the body, mind and soul synchronize in perfect harmony!

Noise is the cacophony that tears apart any semblance of vibration,

Resulting in utter disharmony.

Silence is the gentle breeze that lets one sway to the tune of nature!

Noise is the typhoon that blasts away one’s ability to listen,

Reducing all and sundry to a mere caricature.

Silence is the only manure ever needed for the self to blossom!

Noise over a long tenure will drown one,

Inside a painful, worry filled chasm.

Silence is the source of creation, emanating from the sacred AUM!

Noise is the cause of destruction,

Encircling us in a meaningless word filled storm.

Silence is the eternal state of bliss, for all realized beings!

Noise is the infernal state that has gone amiss,

For most human beings.

For all those who chose to merely exist in this lifetime,

Noise holds sway.

For the few who chose to live Life the way it is, 

Silence is the Way!

.

.

.

Note: All photographs belong to Isha Foundation.