Yet!

We keep fish swimming in a tank, yet

We love strolling on the beach...

Marveling at the vastness of ocean!

We keep dogs tightly on a leash, yet

We love walking them around proudly...

Ignoring their stray brethren on streets!

We keep birds chirping in a cage, yet

We love viewing through fancy binoculars...

Gaping at the graceful flight of free birds!

We keep plants confined in pots, yet

We love yakking about saving the environment...

Waxing eloquent on green cover of roadside trees!

We keep children enrolled in institutions, yet

We love wanting them to learn more and grow...

Forgetting that simply studying isn't learning!

We keep ourselves locked in places, yet

We love traveling around the world...

Limiting our existence within walled boundaries!

We keep thoughts wrapped in words, yet

We love expressing ideas through speech...

Forgetting silence is the sky where word stars glitter!

We keep gods at a distance in temples, yet

We love praying to them daily for endless wants...

Failing to realise the Divine that resides within us!

We keep Life complex as a maze, yet

We love figuring out one path after another...

Searching pointlessly forever, Life the way it is!

@PrakashSwamy

Income's Expense!

Many have time in abundance,

to speak something endlessly.

Few have patience aplenty,

to hear anything ceaselessly.

Tireless talkers leave

having spent countless words,

hunting for the next mute game.

Tiresome listeners too leave

having got limitless words,

searching for the headache balm!

In this pointless word-filled

income's expense math,

Fate's impact doesn't get subtracted...

Life's meaning doesn't get added...

Knowledge's volume doesn't get multiplied...

Love's intensity doesn't get divided...

Nor does boundless silence's

breadth, length and depth get calculated...

Wherever in places we

Humans keep speaking and hearing

Forever words, sans any experience of

Life, the way it is...

Like scattered alphabet flowers

fallen from severed sound thread…

Lie around in a heap of waste,

lots of words spent in haste!

@PrakashSwamy

வரவின் செலவு!

பலரிடம் நேரம் நிறைய இருக்கின்றது.

விடாமல் எதையாவது பேசுவதற்கு!

சிலரிடம் பொறுமை நிறைய இருக்கின்றன்றது.

தொடர்ந்து எதையேனும் கேட்பதற்கு!

எண்ணற்ற வார்த்தைகளைச் செலவு செய்துவிட்டுப்

போய்விடுவார் பேசியவர்,

அடுத்த பொறுமைசாலியைத் தேடி.

அர்த்தமற்ற வார்த்தைகளை வரவு என எண்ணாது   

சென்றிடுவார் கேட்டவரும்,

தலைவலியைக் குறைக்கும் தைலம் தேடி.

யாருக்கும் பயனற்ற இந்த 
வார்த்தை வரவின் செலவுக் கணக்கில், 

ஊழின் பயனைக் கழிக்காமல்... 

வாழ்வில் அர்த்தம் கூட்டாமல்...

அறிவின் ஊற்றைப் பெருக்காமல்...

அன்பின் ஆளுமையை வகுக்காமல்... 

அளவிடமுடியா அமைதியின்

அகல, நீள, ஆழம் அறியாமல்... 

உயிரின் தன்மை உணரா மனிதர் 

பேசிய, கேட்ட இடங்களில் எல்லாம்,

ஒலியின் தொடுக்கும் நார் அறுந்து 

சிதறிய எழுத்து மலர்களைப் போல் 

இறைந்து கிடக்கின்றன சில்லறை வார்த்தைகள்!

@PrakashSwamy